نام مبارک  حضرت آدم(ع) که نخستین پیامبراست بیست وپنج باردرقرآن آمده است. امام صادق(ع) می فرماید:دلیل نامیدن آدم به این نام بدان خاطر است که او از ادیم وپوسته وقشر زمین آفریده شده است.

خداوند آدم را بدون پدر ومادر آفرید تا دلیلی باشد بر قدرت الهی. وی نهصد وسی سال عمر کرد وسرانجام در پی تبی طولانی در روز جمعه یازده محرم وفات یافت.

آدم از دوبعد تشکیل شده است جسم وروح.خدا نخست جسم او را ساخت وسپس در روح خویش در او دمید واو را به صورت کامل زنده ساخت.

هنگامی که خداوند اراده کرد تا در زمین خلیفه ونماینده ای که حاکم زمین باشد قرار دهد فرشتگان از این خبر شگفت زده شدند وعرضه داشتند آیا در زمین انسانی را قرار می دهی که با گناه ومعصیت در آن فساد کند وبه خونریزی بپردازد در حالیکه ما آنگونه که در شان توست تو را منزه دانسته وبه شکرانه ات تو را مدح وستایش می کنیم. آنهاخود را به جانشینی در زمین سزاوار تر می پنداشتند اما خداوند با اسرار غیبی که بر  آنان پوشیده بود پاسخ داد خداوند چیزی را می داند که آنان از آن آگاهی ندارند.پس از آفرینش آدم (ع) خداوند اسماء را به او آموخت تا در زمین توان یافته واز آن بهره مند گردد. از طرفی خداوند سبحان اراده فرموده بود که عینا به فرشتگان بنمایاند این آفریده جدید که به دیده حقارت بدان می نگریستند دارای دانش و شناختی برتر ازآنان  است سپس از جانب خداوند به فرشتگان دستور رسید که چنین سنبل خلقت را مورد تکریم واحترام فوق العاده قرار دهند وبر آدم سجده کنند وهمه سجده کردند به جز ابلیس که سرپیچی کرد وتکبر ورزید واز کافران محسوب گشت.

پس از برگزیدگی آدم ومسجود فرشتگان قرار گرفتن به وی وزوجه اش از جانب خداوند دستور رسید که در بهشت مسکن گزینند وبه نعمتهای خدایی متنعم گردند ولی از یک درخت ممنوعه تناول نکنند ونزدیک آن نگردندولی شیطان به سراغ آنان آمدوآنهاراوسوسه کردوآنهارابافریبکاری ازمقامشان فرودآوردولباسهای کرامت واحترام ازاندامشان فروریخت وآدم وحوا سریع به  اشتباه خودپی بردندوتوبه کردندولی خداوندآنهارااز بهشت به زمین فرود آورد وآنها را آگاه ساخت که باید در زمین اقامت کنند وآنرا آباد سازند وتا پایان عمرشان از آن بهره مند شوند.

آدم وحوا وقتی از بهشت دنیا اخراج شدند در سرزمین مکه فرود آمدند .حضرت آدم بر کوه صفا در کنار کعبه هبوط کرد از اینرو آنرا کوه صفا گویند که آدم صفی ا.. (برگزیده خدا)در آنجا وارد شد وحضرت حوا بر بالای کوه مروه (یعنی زن که منظور حوا است) فرود آمد ودر آن سکونت گزید .

آدم چهل شبانه روز به سجده پرداخت واز فراق بهشت گریه کرد وبه گناه خود اقرار نمود وخداوند مهربان به آنها لطف کرده وکلماتی را به آنها آموخت تا آدم وحوا در دعای خود آن کلمات را از عمق جان بگویند وتوبه خود را آشکار وتکمیل نمایند.

نامها عبارت بودند از:

محمد       علی        فاطمه       حسن          حسین

فرزندان حضرت آدم(ع) 

حضرت آدم وحوا وقتی که در زمین قرار گرفتند خداوند اراده کرد که نسل آنها را پدید آورده و در سراسر زمین منتشر گرداندحضرت آدم در نوبت اول صاحب یک فرزند پسر به نام قابیل ویک دختر به نام لیوذا ودر نوبت دوم صاحب یک پسر به نام هابیل ویک دختر به نام اقلیما شد.وقتی آنها بزرگ شده وبه سن ازدواج رسیدند خداوند امر کرد که قابیل با خواهر هابیل وهابیل با خواهر قابیل ازدواج کند وچون لیوذا خواهر قابیل زیباتر بود این امر باعث حسادت واعتراض قابیل شدو به وجود آمدن کینه هابیل در دل قابیل شد.بعد از این به فرمان خداوند آدم مامور گشت تا میراث نبوت وگنجینه دانش الهی خود را نزد فرزند کوچکش هابیل به ودیعه نهد.حسادتهای قابیل از یکسو ووسوسه های شیطان از سوی دیگر کینه او را به جوش آورد ونفس سرکش بر او چیره گشت به طوریکه آشکارا به هابیل گفت که تو را خواهم کشت.هابیل که از صفای باطن برخوردار بود او را نصیحت کرد اما این نصایح در روح پلید قابیل اثر نکرد وسرانجام با وسوسه های شیطان او را کشت ودر میان زمین مخفی کرد.

حضرت آدم به سالهای آخر عمر خود رسید واز جانب خداوند فرمان یافت تا رسالت خویش را به فرزندش شیث منتقل سازد واو را به رازداری وتقیه سفارش نمایدچرا که در غیر اینصورت به سرنوشت برادرش قابیل دچار خواهد شد.

آدم در بستر رحلت قرار گرفت و در حالیکه زبانش به یکتایی خداوند وشکر وسپاس مشغول بود به رحمت حق پیوست .شیث پدرش را غسل داد وکفن کرد وبر او نماز خواندودفن کردو به جای پدر نشست وآئین پدرش را به مردم آموخت ونیز این وصایا  را به پسرش شیبان منتقل کرد.

منابع قرآنی:بقره21-30-31-33-34-35-37/آل عمران33-59/مائده13-18-20-22-25-27/اعراف11-19-26-27-31-35-172/اسراء61-65-70/کهف50/مریم58/طه115-116-117-120-121-123/یس60/حج60-انعام2/حجر28-30-35/صافات11/رحمان14